2004
In 2004 op 15 augustus begin dit stukje te schrijven.
2004 een half jaar na de operatie. Met mij gaat het op dit moment echt prima. Ben een maand geleden gestopt met de therapie. Werk inmiddels al vanaf 1 mei dit jaar. Wel met een 18 uur contract, de rest is WAO. Er is een vakantie geboekt naar Kroatië. Dit niet in het AZM maar bij een alternatieve arts in het plaatsje Nuth. Deze keek naar mijn rug en zei dat de pijn niet kwam door de kromme rug maar doordat het bekken scheef stond. Met acupressuur in 7 behandelingen te verhelpen. Inmiddels heb ik er 3 gehad en het is ongelooflijk. Ik moet wel gedurende de 7 behandelingen niet zwaar tillen en zo weinig mogelijk bukken.
Helaas gaat het met mijn moeder niet meer zo goed. Ze is behoorlijk aan het dementeren.
Ze weet nog niet meer hoeveel kinderen ze heeft gehad en hoe ze heetten. Ik vraag me af of het nog wel leuk is voor haar om zo te leven. Ze lijkt sprekend op haar moeder in haar laatste jaar.
Met de schoonmoeder gaat het ook al steeds slechter. Ook dit is een mens van een dag geworden. Als bij ons in huis de telefoon gaat denk je al dat er iets is met een van de oudjes. 2004 Is geen topjaar voor de oudjes. But life goes on.
Met het petekind van mijn vrouw gaat het naar omstandigheden goed. Hij heeft wel regelmatig een paar zeer klote dagen maar tussendoor is hij weer behoorlijk op dreef. Hij heeft inmiddels een jaar erop zitten met de kuren. Nog één jaar te gaan. Bovenstaande foto heeft hij van mij gemaakt. De foto is goed genomen, alleen die gek wat erop staat?? Ik zal de jongens maar gewoon bij naam noemen, Mike en Kevin. We zijn met de 2 kids naar een speelpark gegaan. We hebben genoten. De jongens hebben de nacht ervoor bij ons geslapen. Geweldige dag geweest. Maar waar ik later wel weer spijt van heb gehad. Ik dacht dat we voor Mike alleen met grote lichamelijke inspanning moesten uitkijken. De avond en nacht nadat we ze terug hebben gebracht naar hun ouders is gebleken dat hij zich geestelijk ook niet te druk mag maken. Heeft die nacht slecht geslapen en veel gehuild. Zijn moeder heeft me verwenst. Een leer voor de volgende keer.
In 2004 Eerste vakantie na de laatste operatie
24 september 2004. Terug van Kroatië. Heerlijke 2 weken gehad met Eef. Een prachtig land en zeer zeker de moeite waard om terug te gaan. Er valt verder weinig te zeggen. Het gaat ons verdomd goed. Alleen de laatste 2 dagen in Kroatië heb ik een wortelontsteking in een kies. Heb in bij een apotheek in een dorpje een antibiotica kunnen kopen (zonder recept) voor het luttele bedrag van 3 euro. Thuis gekomen heb ik bij de tandarts gelijk de kies laten behandelen.
Bezoek gehad van de oudste zoon van mijn broer. Hij gaat TROUWEN. Hij heeft ook nog een 2e getuige nodig. Godverdomme, daar werd ik voor gevraagd. GEWELDIG, SCHITTEREND. Volgend jaar september is hij de sigaar (grapje). Dit roept wel weer eens wat emoties op. Hij is immers de zoon van mijn broer. Ik denk dat ze me vooral gevraagd hebben omdat ik hun vroeger zo’n beetje gekoppeld heb, toen ze beide bij mij op het werk vakantiewerk hebben gedaan. TE GEK HE! De andere getuige is zijn broer(tje).
Ook in 2004 toch ook weer eens een tegenvallertje
7 oktober 2004.
Dat verdomd goed moet ik maar nooit meer schrijven. 4 dagen geleden werd 1 van de jongens (Kevin) opgenomen in het ziekenhuis. Ongelofelijke pijn door zijn hele lijf, kon niet meer staan of lopen. Bloedprikken, urineonderzoek, de gebruikelijke molen. In het bloed een lichte ontsteking te zien. Je denkt dan gelijk weer terug aan zijn broertje. Wat een pokke zooi. Dit vreet meer aan je dan wanneer je zelf iets hebt. Voor de ouders moet het dan zeker een hel zijn. Maar vandaag kwam het bericht dat het geen leukemie is. Maar ze weten ook niet wat het wel is. Hij is wel zover weer opgeknapt dat hij naar huis mag. Verdomme, wat een opluchting.
Vandaag 10 november 2004. Er is niet zo veel te melden. Ik voel me prima. Met mijn rug gaat het boven verwachting. Met de jongens Mike en Kevin gaat het ook redelijk. Met moeder en schoonmoeder ook naar omstandigheden. Vrienden van ons krijgen in februari een baby(tje) ze zijn beide ook klein ) voor mij in ieder geval.
Op de babykamer heb ik voor hun de muur mogen beschilderen.
Hier onder staan enkele afbeeldingen hoe het tot stand is gekomen.
1 december 2004. Met mijn gezondheid gaat het prima. Op 16 december op controle bij mijn cardioloog. Alleen een hartfilmpje maken, een afspraak voor een echo denk ik ook en de bloeddruk opmeten. Het zal wel allemaal goed zijn (voor mijn gevoel dan). Ik moet nou een bord gaan maken van Pooh beer voor in de tuin te zetten, bij onze vrienden.