2005
2005 Een redelijk jaar voor mijzelf
15 februari 2005. Inmiddels op controle geweest bij cardioloog. De uitslag van de echo was goed. De klep aortaklep is nog prima. Bloeddruk ook in orde. In maart moet ik voor een scan gaan en een paar weken later de uitslag daarvan halen. Het kan niet beter. Wel een flinke griep gehad met koorts. Maar daarvoor is er antibiotica uitgevonden. Het bord voor in de tuin is prima gelukt. De kleine is gisteren op Valentijnsdag geboren. Het een jongetje en heet LARS. Dat was voor Eef en mij weer even een emotioneel moment. Alles gaat goed met het menneke.
Mike is vandaag ook weer op controle geweest, gelukkig is daar naar omstandigheden ook alles goed. Het gaat volgens plan.
6 april 2005. Vandaag de uitslag gehaald in het AZM bij Prof Jacobs. Alles prima in orde. We hebben samen de scan bekeken. Ook weer gevraagd over sporten. Alles mag maar geen contactsport, alle overige sport mag rustig aan; niet buiten adem raken. Geen bergen of harde tegenwind. Geen 30 km per uur. Hij wil me er wel nog op wijzen dat hij me al 3 keer door een sleutelgat heeft getrokken en dat ik het me niet moet gaan zoeken. Het is toch steeds weer een opluchting. In de auto even zitten janken van blijdschap.
In 2005 weer mijn jeugdbromfiets gekocht Puch MV 50
1 mei 2005. Afgelopen zaterdag is een droom in vervulling gegaan. In overleg met Eef een nieuwe oldtimer gekocht. Na jaren dromen staat hij eindelijk op ons terras:
EEN PUCH MV 50 uit 1974. Is het geen juweel??? Jawel , dit is jeugdsentiment. In 1976 had ik precies het zelfde model in mijn bezit en nu 31 jaar later weer. Geweldig. Er komen weer veel herinneringen boven.
In deze zelfde week heeft de dochter van mijn zus een flatje gekocht. Moet wel e.a. aan opgeknapt worden. Maar we hebben alle tijd. Op zo’n moment is het jammer dat het lichamelijk niet meer zo gaat als ik graag wil. Maar we gaan weer lekker helpen. Maar dan in een rustig tempo. Ook nog een vakantie geboekt met de kleine Lars en z’n ouders. Het lijkt allemaal weer rooskleurig uit te zien.
Op15 juli 2005 is mijn schoonmoeder overleden. Moeilijke periode voor ons allen. Verder gaat alles redelijk goed. Voorlopig schrijf ik niets meer. Ik vind het te veel op een dagboek gaan lijken. Deze site heet tenslotte “Ons leven met Marfan”. Ik hoop dat ik de eerste jaren niets meer te melden heb. Alleen wat controles en dergelijke. In november zijn de 2 jaar om van Mike. Mijn moeder wordt steeds meer dementer.
22 november 2005. De vakantie met de kleine Lars was geweldig. We hebben 12 dagen geweldig weer gehad in Drenthe. De flat van de dochter van mijn zus is klaar. Het is de moeite waard geweest. Met mijn moeder is het nog steeds het zelfde, alleen ze valt steeds vaker en weet er zelf niets meer vanaf. Maar ze zegt het nog altijd prima naar haar zin te hebben en dat ze het nog nooit zo goed heeft gehad als de laatste 10 jaar. Door de dementie vergeet ze gelukkig de ellende wat ze allemaal heeft gehad. Wat ons zelf betreft: We voelen ons geweldig. Alleen merk ik aan mezelf dat ik verschrikkelijk emotioneel ben geworden de laatste 2 jaar. Ik vind het niet altijd even prettig. Maar het schijnt toch goed te zijn.
Maar het MOOISTE NIEUWS wat we gekregen hebben is dat Mike zijn bloed na 2 jaren kuren weer in orde is. GEWELDIG TOCH!!!!!!!!!
Wat iets minder is, is dat zijn broer weer iets mankeert in z’n buik. En in zijn enkels is er iets niet goed. Volgens alles heeft dit iets te maken met zijn hypermobiliteit en de groei samen. De banden zijn te slap en kunnen zijn bewegingen niet opvangen. Hij mag niet meer voetballen (waarschijnlijk totdat hij is uitgegroeid) en wel fitnessen om het wat steviger te houden. Vervelend, maar gelukkig niets ernstiger. Nu nog afwachten hoe het met zijn buik gaat. Maar voor zijn ouders toch weer een zorg erbij.