Ik ziek? Marfansyndroom?
Ziek. De eerste hartklachten dienen zich aan
Ziek voelde ik me af en toe. Hartkloppingen en snel moe. Ik was sinds een poos werkzaam bij een schildersbedrijf in Geleen. De streekschool ben ik mee gestopt. Op het werk voelde ik me niet goed worden en had zulke hartkloppingen dat de zoon van mijn baas me meteen naar de EHBO in het ziekenhuis te Sittard bracht.
De eerste keer op de hartafdeling liggen.
In maart 1980 kom ik dus in het ziekenhuis met hartklachten (ritme storingen en snelle hartslag). Niets wetende van Marfan Syndroom. Ik weet niet eens of het woord Marfan toen al bestond?Ik kan me herinneren dat ik 1 April op rijexamen moest. Helaas lag ik toen nog in het ziekenhuis te Sittard. Mijn cardioloog was ook de cardioloog van mijn broer René (welke in 1974 overleden was) geweest. De cardioloog was een man die rust uitstraalde en hij heette Pluym. Hij gaf me Digoxine (Lanoxin) via een infuus en na 2 dagen voelde ik in een mijn hartslag van het ene op het andere moment terug gaan naar normale 80 slagen per minuut. De dag erna zou ik van de hartbewaking af mogen. Die bewuste ochtend zal ik nooit vergeten. Er kwam een bloedmooie zuster binnen om me te wassen. Nog geen seconde later ging het alarm af van de hartbewaking. Ik kreeg een vuurrood hoofd en schaamde me dood, waarop de zuster rustig reageerde en zei dat ze dat ding maar even uit zou zetten. Dan voel je je zelf echt ziek. hahaha. Na anderhalve week mocht ik weer naar huis.
Ik moest ieder half jaar op controle bij Pluym. Ik bleef Lanoxin tabletten slikken.
Bij mijn eerste bezoek aan hem, liet hij me de asbak, welke gemaakt was door René zien, die nog steeds op zijn bureau stond. Deze had hij enkele maanden voor hij stierf gegeven als aandenken. We kletsen wat over auto’s en zette me voor een grote kast. Het was een apparaat waar hij me mee kon doorlichten. Je kon dan op een monitor zien hoe groot het hart en de aorta was. Maar het woord Marfan syndroom heb ik in deze tijd nog nooit gehoord.
Zelf zag ik me niet als een hartpatiënt. De ritmestoringen en hartkloppingen bleven uit.
Ik werkte vaak dagen van 14 uur. Voelde me kip lekker.
Te gezond gaan leven is blijkt later ook niet goed
Er begon voor mij een gezond leven. Zelfs iedere dag joggen. Variërend van 3 tot 10 kilometer per dag. Ziek? wat is dat?
Haalde mijn rijbewijs en reed vaak in de auto van het bedrijf, ook in de weekenden. Zo kon ik elke cent die ik ’s avonds verdiende sparen voor als ik ging trouwen. De bedrijfswagen mochten we in de weekenden niet meer mee nemen en zo kwam het toevallig zo uit dat mijn broer Wil de auto (Renault 4) ging verkopen.
Een geluk dat ik bij mijn moedertje 5000 gulden (€ 2200,-) leende en de trotse bezitter werd van een auto. Uiteraard was het lieve mens weer zo goed dat ik maar de helft heb terug hoeven te betalen.
Die zomer gingen we samen met nog een koppel op vakantie naar de Cote ‘dAzur. 2 Weken de gebraden haan uithangen in Zuid-Frankrijk. Moeder was hier niet zo blij mee. Ik moest haar wel beloven dat ik in aparte bedden zou slapen, want Eef en ik waren nog niet getrouwd. Zo hoorde dat immers als katholieken. Gelogen heb ik niet, want we lagen allebei op een luchtbed in een tent. Het was geen geweldige vakantie, wel zonnig. Voelde me maanden niet ziek. Top.