In 2009 hebben de angsten weer eens de  boventoon.

10 januari 2009. De therapie is geïntensiveerd. Het is goed te merken. De conditie is toch slechter dan ik dacht. Wat wel opvalt is dat de bloeddruk tijdens rust en tijdens het sporten erg laag is en blijft. Ik denk dat ik nog een half pilletje van Sotalol minder ga pakken en blijf meten. De waarden tijdens rust zijn gemiddeld 105 om 65 hartslag 64. Tijdens het sporten 120 om 75. Hartslag laat ik niet hoger oplopen dan 120.
Voor de rest hoop ik dat dit jaar net zo goed wordt als afgelopen jaar.

19 januari 2009. Het is inmiddels 1 jaar geleden dat ik bij mijn cardioloog geweest ben voor een echo. Heb gevraagd wanneer ik moet komen. Krijg daar later wel bericht van. Krijg ik hopelijk een bevestiging dat er afgelopen jaar niets veranderd is ondanks het sporten.

19 maart 2009. Inderdaad uitslag bij cardioloog prima, kleppen in orde en dat rare aanhangsel bij de hartkamer is onveranderd. Maar in half februari flink pijn rechtsachter op mijn rug. Er zal toch niets met de aderen zijn?? Ondanks alles komt er toch weer angst over me heen. Gelijk denk je dan terug aan 2002 en 2003. Ik dacht dat ik dat nooit meer zou krijgen. Het verstand zegt wel dat ik aan mijn aorta niets kan krijgen maar de angst wint weer. Volgens de weekendarts en de huisarts is het een spiertje wat overbelast is of iet bekneld zit. Moet vanzelf over gaan. De pijn gaat inderdaad over maar tussen de oren blijft het spelen. Met sporten durf ik nu helemaal niets.
Om rust in mijn hoofd te krijgen toch maar een scan aangevraagd. Op 16 maart kreeg ik te horen dat alles stabiel is gebleven en dat ik gerust 2 jaar weg kon blijven.
Sporten kan gewoon mits het niet overdreven wordt. Dit stelt echt gerust. Ga meteen weer het sporten en therapie hervatten.

28 maart 2009. Het gaat weer prima. Ben gelukkig weer wat afgevallen. Zit toch nog op 93 kg. Er mag nog meer af. Verder nieuws is dat de vriendin van mijn neef Tom in verwachting is. Dit weekend nog effe langs gaan en haal dan meteen even de racefiets. Deze week weer eens proberen hoe mijn rug het houdt op die fiets. Het zou toch wel weer geweldig zijn als dat ook weer kon.

14 april 2009. Het fietsen op de racefiets is zwaar tegen gevallen. Geen pijn in mijn rug, maar de conditie blijkt de grootste spelbreker. Ik fiets thuis weg en na een half uurtje de tong op de schoenen, ga rustiger fietsen, wordt onderweg ingehaald door een man van een jaar of 60. Die zit op en gewoon sportfietsje. Op dat moment beslis ik dat de racefiets terug gaat naar Tom. In overleg met de fietsenmaker leg ik op mijn gewone sportfiets smallere bandjes die je ook kunt oppompen tot 6 Bar. Dan heb ik een tussenweg gevonden tussen de race en de gewone fiets. Nu kan ik op deze manier de conditie verder verbeteren. Kan ik volgend jaar nog eens proberen op de racefiets.

6 juni 2009. Goed nieuws op het baby front: Koen zijn vrouw is ook weer zwanger. In december is ze uitgeteld. Worden de broertjes Lemmens allebei pappa dit jaar.
Op het werk is het niet al te best. Het gaat echt niet goed met het bedrijf waar ik werk. Met de gezondheid gaat het redelijk goed. Blijf wel nog steeds naar therapie gaan.
Bij de dochter van mijn zus weer een leuk tekeningetje op de muur gemaakt. Bloemetjes en vlinders.

Een week of 6 geleden komt Mike met het idee om te gaan leren vissen.

Nou dan kan ik me dat ook gelijk gaan leren. In de bibliotheek worden wat boeken gehaald. Ook enkele collega’s weten er van alles vanaf. We hebben voor Mike een vergunning, hengel, dobber en wat andere spulletjes gehaald en zijn begonnen in een gracht van het kasteel in Born. De eerste ochtend niets gevangen, maar tegen de avond terug gegaan op een andere stek. Zijn eerste 2 visjes gevangen (een baarsje en een voorn).

Trots en terecht. Nu is het iedere keer wel raak als we gaan. 1 of 2 visjes worden wel gevangen. Nu hij het een poosje met plezier is blijven doen, heb ik me ook maar een vergunning gehaald. Het is wel lekker aan het water. Meestal heerlijk rustig. Hier 3 foto’s van de trotse visser en zijn buit. Vanaf nu mag ik ook een hengeltje in gooien. Dat is wel zo gezellig samen.

Gisterenavond kwamen Tom en Sanne effe gezellig langs. Na wat gekletst te hebben komt Tom ineens met de vraag of ik PEETOOM wil worden van de aankomende telg. En zegt meteen erachteraan dat ik me eerst rustig kan bedenken? Is die nou helemaal gek?? Daar hoef ik me toch echt geen seconde over te bedenken. Zeker zou ik dat heeeeeeel graag willen. Dit is iets wat ik al zo lang wil (zo’n 30 jaar). Dus op 22 september is Sanne uitgeteld en word ik Peetoom. Het mooie van die dag is dat het tevens de sterfdag van Bertha is.
Verder gaat het met de gezondheid prima. Vanmiddag weer lekker aan het water zitten met Mike. Hopelijk duikelt hij niet weer in het water. Laatst is hij van z’n stoeltje gevallen, met de linkerkant van zijn lijf het water in. Jammer genoeg had ik het fototoestel niet snel genoeg in de aanslag. We gaan vandaag op jacht naar onze eerste brasem. Mike zegt: Het vissen is geen wedstrijd maar het is wel 7 – 1. Uiteraard voor hem! Hij heeft zelfs speciaal Brasem lokvoer gekocht.
Helaas geen brasems. Alleen maar baarsjes gevangen, maar inmiddels is het wel 9 – 5. Dit na een super gezellige middag in de stortregens.

21 augustus 2009. Vandaag lekker gaan koken bij mijn nichtje Kim. We houden allebei ontzettend veel van lekker eten en zeer zeker van koken. Ook hebben we allebei het zelfde probleem met de rug, niet lang kunnen staan. Dus als we samen koken, hoeven ons niet te schamen en gaan we gewoon zitten wanneer we willen. Fijn zo, we hoeven ons dan niet flink te houden voor anderen (want dat doen we ook allebei). Een pompoen van 7 kg en aan de slag: Hier boven drie foto’s.
2 september 2009. Met de gezondheid gaat het goed. Tijdens de vakantie wat kilo’s bij gekomen, maar die zijn er bijna weer vanaf. Wel is er veel vis nieuws. Mike heeft al zijn eerste brasem gevangen. Echt een van formaat, tegen de 50 cm. Inmiddels ook eens gaan vissen met de oudste van Eef haar zus. Super gezellig! Moeten we zeker nog eens doen. Alleen hoop ik dan dat we ook wat grotere vissen vangen.
Afgelopen zondag heeft Mike gefilmd hoe ik een voorntje aan de haak sloeg, en maandag jl. was het eindelijk zover. Ook voor mij een grote brasem. Uiteraard is dit ook weer op film gezet door de jonge vorm van Steven Spielberg. De filmpjes hebben we voor de gein op You-tube gezet.

2 OKTOBER 2009. Deze datum is met iets grotere letters getypt. Jawel het was vandaag zover. Mijn petekind is geboren om 17.30 uur.
Een jongen van maar liefst 55 cm en een gewicht van meer dan 9 pond. Zijn naam is Roan. Om 19.15 uur belde Tom om te zeggen dat hij geboren was. Morgenmiddag gaan we kijken naar het menneke! Super……. gelukkig is met kind en moeder alles in orde. Hij is dus niet op de sterfdag van Bertha geboren.

7 oktober 2009. Op bezoek geweest in het ziekenhuis.

 

Wat een pracht kerel. De eerste foto’s zijn gemaakt. IK heb het Tom en Sanne nog niet gevraagd maar ik ben zo trots op de kleine dat ik de foto gewoon op de website zet. Bij deze.

 

 

 

8 oktober 2009. Met Eef naar Roan geweest, want ze zijn sinds 6 oktober alle drie weer thuis. Heb Tom gezegd dat er een foto van Roan op de website staat . Hij vond dat prima. Uiteraard wat foto’s gemaakt.

  Plotseling zei Tom: “Zo, nu een paar legale foto’s maken voor de Site” en ik kreeg Roan op de schoot en Tom nam enkele foto’s  Er schiet van alles door mijn hoofd. Oude tijden komen terug (Tom en Koen klein, Wil en Til erbij). Zo heb ik ook met Tom op de arm gezeten. Het raakt me toch behoorlijk. Wel hartstikke mooi. Door dat kereltje wordt de band tussen Tom en mij nog hechter dan dat hij al was.

 

29 okt. 2009. De laatste dag van ons visseizoen. 

   

 

 

 

 

 

 

 

Ik heb Mike de hele dag gek gemaakt dat er voor hem iets aan zat te komen, tenzij ik vandaag 18 vissen zou vangen en hij niets…. dan was de verrassing voor mij. Hij was vandaag de eerste keer blij dat we allebei niets gevangen hadden.
Na het eten van een héééééél groot broodje Kabab kwam het dan eindelijk. Omdat hij kampioen was geworden van het visseizoen 2009 kreeg hij een oorkonde en een kampioensbeker. Dat was dolle pret vor ons allen.
Met Roan gaat het prima. Hij veranderd al behoorlijk.

Ook zijn we voor het eerst live naar WWE (Amerikaans vrij worstelen) gaan kijken. We moesten daar voor wel naar Frankfurt. Meteen een gezellig uitstapje aan vast gekoppeld met zijn ouders en Eef. Mike en ik vonden het zo geweldig dat we meteen weer 2 nieuwe tickets besteld hebben. We gaan dan met z’n 2 naar Oberhausen, dat is maar 1 uurtje rijden. Gezellig.
Voor ik het vergeet: In december is er een reünie van de 5e klas lagere school. Daarop verheug ik me behoorlijk.

30 december 2009. Alles gaat zijn gangetje. Vorig jaar op 8 december is er weer een kleintje geboren. De oudste van mijn broer heeft weer een dochtertje gekregen. Onder een foto van de fam. Lemmens uit Grave (Koen, Mieke, Anouk en Carlijn) Ik heb hun nog niet gevraagd of ik de foto mocht plaatsen. In 2014 heb ik nog steeds geen klacht van hun gehad.

 

Lees nu verder in DE DAGBOEKEN