Endoprothese aortaboog operatie i.v.m. defect in Dacron prothese

Een endoprothese aortaboog operatie die in een Dacron prothese en geplaatst wordt via de liezen. Dan krijg ik dus heel wat vaatwandjes. Eenvoudig gezegd komt er een kunstvat in mijn kunststof aortaboog die wat weer ligt in mijn eigen aortaboog. Uiteraard met uitsparingen naar de drie hoofdvaten hals en arm. Schijnt dus een operatie te zijn met kans op de gebruikelijke complicaties. Maar wel veel minder ingrijpend en geschikt voor mensen die al verzwakt zijn.
Want ook daar moeten we eerlijk over zijn. Ik ben echt allang niet meer de fitste.

Donderdag 13 juni krijg ik telefoon uit het MUMC Maastricht.

Meneer Lemmens u wordt maandag 17 juni om 13.00 uur verwacht i.v.m. de opname vaatchirurgie. 18 juni zal de operatie plaats vinden.
Mooi. Dat gaat nu wel weer snel. Eigenlijk zijn we verheugd dat het zover is. Het enige waar ik over pieker is dat ik straks op mijn rug moet liggen. We willen niet flink doen of zo, maar we hebben er zin in. Nooit eerder zoveel vertrouwen gehad in een endoprothese aortaboog operatie. Raar? Komt het door de mindfulness? Het vele praten wat ik tegenwoordig wel kan?
In het weekend heeft Eef een groeps-app aangemaakt. Zij heeft het de voorkeur gegeven om de komende week gewoon door te blijven werken. Alleen de opnamedag, dan werkt ze in de ochtend. Zo heeft zij flink wat afleiding in een toch spannende 18e juni. Verder hebben we samen besloten om over de operatiedatum nog niets op facebook en de website te zetten. Wel houd ik op een schrijfblokje bij hoe het verloopt. Na een weekje zal ik alles uit typen en plaatsen op de website en facebook. Ook voor Eef een stuk rustiger.

17 juni om 12.15 dag voor Endoprothese aortaboog operatie.

Geen file dankzij de tunnels. Om 12.40 melden we ons en worden we begeleid naar afdeling B4. Eerst een intakegesprek met gebruikelijke vragen en antwoorden. Wel geef ik weer aan dat mijn enige zorg mijn kromme rug is. Stil liggen en al zeker op mijn extreem vergroeide rug, is een ramp. Daarbij ook nog de COPD die me dan een benauwd gevoel geeft. Liggen, slapen doe ik altijd op mijn rechterzij. Hij noteert het. Vanaf hier wordt bij iedere handeling of verplaatsing van patiënt de geboortedatum gevraagd, dit ter controle. Zo, nu nog even de bloeddruk meten. BLOEDDERUK METEN??? Daar zou ik voorheen van uit mijn dak gaan. En hopsa, ondanks al mijn medicatie zou hij meteen de lucht in schieten. 160 – 100 zou dan heel normaal zijn geweest. Wittejassensyndroom. Maar nu? Ik voel me al weken rustig en vol vertrouwen, Bloeddruk is 115 – 70 hartslag 68.
Een half uur later ga ik naar mijn tijdelijke verblijf, kamer 30. Een tweepersoonskamer waar ik alleen lig. Heerlijk precies wat ik altijd graag wil. Vandaag lekker nog tot een uur of 8 met mijn meisje alleen. Heerlijk. Ze komen nog even een naambandje omdoen en bloedprikken. Dan mogen we van de afdeling af. Ik houd het gaasje nog ff vast, klaar. Lekker wat eten en drinken in het restaurant. Op weg naar het restaurant, vlak bij de winkeltjes voel ik vocht over mijn armen lopen. Jeetje, het bloed gutst bij iedere hartslag uit mijn arm. Oeps, snel dicht duwen, Ik maak een spoor over de vloer. Ga even zitten bij de winkeltjes en er wordt al meteen gebeld voor een verpleger die het even schoonmaakt en een nieuw gaasje erop plakt. Rond 16.30 uur zijn we terug op de kamer. Eef gaat nog even terug om een broodje gezond zonder kaas te halen, zodat we samen kunnen eten rond 17.30 uur. Als Eef net weg is komt ineens Professor Schurink de kamer binnen lopen. Vertelt nog wat over de bedoelingen voor morgen en dat de Endoprothese aortaboog operatie rond 13.00 uur zal plaats vinden. Ook zal er een oksel onthaard worden voor als de prothese niet goed door de aorta omhoog gaat, Dan zal vanuit een ader in de arm of halsslagader getrokken moeten worden. Ik druk hem nogmaals op het hart dat ik als enige probleem het platliggen zie. Ook daar antwoord hij nu op met de mededeling dat ik z.w.z. onder een hoek van 35 graden mag liggen, dus niet helemaal plat. Op de operatietafel ligt morgen een opblaasmatrasje zodat mijn wervel niet op de plaat ligt. Hij heeft er zin in en ik ook. Top. Kreeg complimenten over mijn website, die had hij ook gelezen. Duidelijk, maar er is inderdaad al heel wat gedaan in de afgelopen 40 jaar. Ik wens hem veel succes. En zal hem morgenmiddag weer zien.
Eef en ik hebben om 17.40 samen lekker eten gehad en om 20.30 uur is Eef naar huis gegaan. Dit is dan toch wel even emotioneel. Ben tv gaan kijken en rond 22.45 uur ben ik gaan slapen.

18 juni De dag van de Endoprothese aortaboog operatie

Kort en slecht geslapen zoals altijd. Om 6.30 uur Eef een appje gestuurd en nog een uurtje gedoezeld. Het wachten kan beginnen. Kijk maar wat tv. In eens wordt er een bed binnen gereden met een patiënt die van ziekenhuis Roermond komt. Spoedoperatie . Die man wordt vanmiddag ook geopereerd aan zijn darmen en maag. Wat moet die man een pijn hebben.
Operatie kleedje mag ik om 12.10 uur aantrekken. Ik word naar de wachtruimte gebracht en om 13,00 uur rijden ze mij de Operatiekamer op. Ik zie dat de tafel wordt voorbereidt en inderdaad een luchtmatras erop wordt gelegd. Ik mag overstappen en lig redelijk goed met mijn rug, krijg nog een extra verhoging onder mijn hoofd en schouder. Geweldig. Een zorg minder. Professor Schurink komt binnen, en vertelt nog wat. Ook hij vraagt of ik even wil nadenken wanneer ik geboren ben. Hij bleef wachten en ik ook. Waarop hij nu vroeg of ik wist wanneer ik jarig was. Antwoord is natuurlijk ja, dat weet ik. Meteen erna zeg ik dus dat de vraagstelling een beetje fout was. 29-05-1961. Waarop we samen lachen. Nu mag ik gerust gaan slapen, hij gaat samen met zijn team hun best doen. Inmiddels heb ik de zuurstofmeting naald in mijn pols en op mijn hand de infuusnaald. Krijg het zuurstofkapje op en voel de verdoving in mijn arm gaan.

Ik word wakker op de nieuwe recovery afdeling, kijk op de klok. 14.30 uur, Klopt dat wel? Ik krijg meteen te horen dat alles boven verwachting en zeer succesvol is verlopen. Lig inderdaad niet plat, heb natuurlijk wel nog de zuurstof in. Zal waarschijnlijk 2 uurtjes moeten blijven en kan dan terug naar mijn kamer. Krijg meteen een waterijsje (raket) aangeboden. Smaakt voortreffelijk. Er hangt een mooie grote tablet voor mijn neus, voor facebook, internet etc. Moet niet gekker worden. Lig ik te internetten op de recovery afdeling. Een half uurtje later krijg ik te horen dat alle waardes prima (98 – 60 – 60) en stabiel zijn. Ik mag eerder terug naar de afdeling B4 kamer 30.
Ik snap er de ballen van, zo’n voorspoed heb ik nog nooit gehad bij operaties. Ik ben zo ongelooflijk happy en vol ongeloof. Mijn zus komt binnenlopen, omdat ze gebeld was door Eef dat alles goed was verlopen. Kon ze meteen mee terug naar de afdeling A4.

Terug op de kamer kijk ik onder de deken en zie tot mijn verbazing dat ik geen zak of verband op de liezen heb maar twee pleisters. Ik krijg een kopje thee en het smaakt. Ben niets misselijk, Top. Na een poosje gaat mijn zus naar huis en een paar minuten later komt professor Schurink eer binnen en zegt me ook nogmaals dat alles boven verwachting gelopen is en ik vanavond gerust op mijn rechterzij mag draaien. Ze hebben de linker lies een plug ingezet en de rechter met drie kruishechtingen ? dicht gemaakt. Dat als het zo doorgaat ik donderdag al naar huis kan. We zijn beiden heel tevreden. Om 17.30 uur eet ik samen met Eef al puree en witlof met een kalfslapje. HET MOET NIET GEKKER WORDEN. HAHAHA Ik kan jullie niet beschrijven hoe gelukkig we zijn! Eef gaat om 20.30 uur weer naar huis. Bij het medicatie uitdelen zegt de verpleger tegen mij dat ik gerust even op de rand van het bed mag zitten, lekkerder voor mijn rug. Ik kijk hem verbaasd aan, maar doe het dan toch. Heerlijk.
Ga even later slapen eerst op de rug maar daarna op de rechterzij. Prima.

De eerste dag na de Endoprothese aortaboog operatie

Vaak en lang wakker geweest, maar dat maakt niets uit. Mijn geluk kan niet op. Om 8.30 uur komt een verpleegster om mijn plaskatheter te verwijderen en de zuurstof af te doen. Het enige is nog het infuusje boven op de hand. Ik mag mezelf gaan proberen te wassen aan de wastafel.
Ook dat gaat allemaal prima, doe nu ook mijn kleren weer aan. Blijkt dat ik wel een paar flinke blauwe plekken in de rechter lies heb. Maar dat schijn weer normaal te zijn. Als de assistent-vaatarts de ronde maakt zegt hij tegen mij en zijn aanhang dat het lijkt alsof meneer Lemmens hier zomaar ligt. Alles gaat zeer voorspoedig en we gaan vandaag bloedprikken en een controlefoto maken. Als die goed zijn kunt u vanavond naar huis. Ja, zeg….??? Het blijft me steeds meer verwonderen.
Om 9.30 uur staat Tom met zijn moeder aan mijn bed. Leuk, zo vroeg in de ochtend al bezoek.
Een uurtje later wordt bloed geprikt en om 11.00 uur komt een verpleger me zeggen dat ik naar de röntgen mag, de foto te maken. Wie brengt mij? Niemand. Waarop ik zeg dat ik het niet vertrouw en bang ben dat de hechtingen in de liezen gaan bloeden. Waarop hij weer zegt: ”Loop dat stuk maar, dan krijgt u gelijk vertrouwen in uw toestand en durft u vanmiddag ook naar huis als alles goed is”. Vanmiddag? Dit blijkt dus ook weer aangepast te zijn.
Het gaat prima, ben natuurlijk wel moe en het rechter wondje heeft maar iets gelekt. Wel maar slechts enkele druppels.
Omdat Eef werken is ben ik blij dat mijn neef Tom, zich aangeboden heeft om mij op te halen.
Om 13.30 vertrekken wij richting Limbricht. Eef was blij verrast en was om 15.45 uur al klaar met werken. Lekker friet zuurvlees gehaald. Jummie.
Morgenvroeg wel verder gaan met de trombosespuitjes totdat mijn bloed weer de juiste stollingstijd heeft. Dat komen ze maandag 24 juni prikken aan huis. Als de uitslag goed is kan ik stoppen met de spuitjes.

Zaterdag 24 juni even met de scootmobiel naar mijn lievelingsplekje gereden om nog eens alles te overdenken met op de achtergrond het gefluit van de vogels. Zie en luister goed naar kort filmpje

Vandaag 23 juni 5 dagen na de Endoprothese aortaboog operatie.

Ik ben natuurlijk sneller moe en mijn bovenbenen zijn supersnel zuur. Last van mijn scoliose rug, de blauwe plekken zakken flink uit en worden groter. Maar we vinden het nog steeds een zegen dat het zo verlopen is. En natuurlijk hebben we wel eens een potje gejankt, maar het gaat naar wens. Eef heeft het deze keer ook veel positiever kunnen beleven. Wij moeten eigenlijk ook Beata Kurda te Maaseik bedanken voor haar lessen over HET LEVEN.

Over 6 weken een controle ct-scan laten maken en de uitslag bij professor Schurink halen.

Eef en ik zijn het personeel, professor Schurink en cardioloog Bekkers natuurlijk zeer dankbaar voor wat ze weer voor ons gedaan hebben.

Zij zorgen toch maar dat ik mag blijven leven