Schrik me wild: mijn zus met spoed naar het AZM. aorta??

De eerste 2 weken van 2010 waren prima.
Op zaterdagmiddag 15 januari ging het mis.

Ik kreeg een telefoontje van mijn nichtje. Haar moeder Annie (mijn zus) was met spoed naar het A.Z.M. gebracht. Zeer hevige pijn op de borst en op de rug. Zo uit het niets, zonder inspanning.
Dit klinkt me bekent in de oren. Het zal toch niet de aorta zijn??? Ik heb altijd gehoopt en gedacht dat zij geen last zou krijgen van de vaten. De diameter van haar aortabocht is al zeker 10 jaar het zelfde (± 46 mm).en de diameter van de rest van de aorta is ± 30 mm.
We (Eef, Kim en ik) zijn naar het A.Z.M. gereden. Haar man Hub was met de ambulance mee gegaan.
In eerste instantie dacht men weer dat het de spieren waren. Of iets met de slokdarm en of maag. Na lang wachten (inmiddels 17.30 uur) werd een scan gemaakt. De verdere details van het daaropvolgende uur zal ik maar niet vermelden op deze site. Rond 18.30 kregen we te horen dat er op de scan toch iets te zien was. Een hematoom aan de binnenkant van de aorta, vanaf de vertakking naar de arm tot aan het middenrif.
Ze is meteen naar de Intensive Care gebracht, pijnstillers gekregen en Labetalol voor de bloeddruk te verlagen. Om 21.30 zijn we naar huis gegaan. Ze lag te slapen van de pijnstillers. Ze hielpen dus goed. De nacht van zaterdag op zondag is verschrikkelijk geweest. Ik heb flink liggen dromen over de gekste dingen. De hele overleden gezinleden kwamen weer langs.
De volgende dag bleek dat het zusje redelijk geslapen had en nog steeds erg suf was.
Op maandag was onze “eigen cardioloog” Dr. Cheriex even bij haar langs gegaan. Dit zijn toch mannen die liefde hebben voor hun vak. Nu hij heeft uitgesproken dat een operatie niet meteen perse noodzakelijk is (mits er niet veranderd) zijn we wel blij, maar……………… Er wordt vrijdag een nieuwe scan gemaakt en wordt dan vergeleken met de vorige. Dan wordt opnieuw bekeken of het met medicijn stabiel kan blijven of dat er toch geopereerd moet worden.
Je zakt dan toch weer door de grond en er komen weer flink angsten boven. Voor mijn zusje helemaal. We hebben immers altijd de hoop gehad dat zij niet met de vaten zou gaan sukkelen.
Dinsdag was ze van alle slangetjes en draadjes losgekoppeld. De bloeddruk wordt nu met pillen geregeld. Wat de bloeddruk betreft; die is bij haar altijd al laag geweest in de hoop dat er niets zou gebeuren. Volgens mij is dit dus uitstel geweest. Na zoveel jaren is er dan toch iets mis met de aorta.
Woensdag is ze van I.C. naar de afdeling B4 gebracht (voor mij een bekende plek). Ze mag zelf een stukje lopen op de gang, maar moet heeeel rustig doen. Het is wel raar om het van de andere kant weer eens allemaal te zien en mee te maken. Eef vindt het raar dat ze met mij naar Maastricht rijdt, normaal??????? doet ze dit met mijn zus en komen ze bij mij op bezoek.